Η νεαρή κοπέλα από το Βανκούβερ του Καναδά μοιράστηκε τη συγκλονιστική ιστορία της με τον κόσμο στο Jezebel.
Στα 17 της χρόνια άρχισε να επικοινωνεί με τον πατέρα που δεν είχε γνωρίσει ποτέ και ζούσε στην Τζαμάικα.
Η μητέρα της είχε περιστασιακή σχέση μαζί του και την παράτησε όταν έμεινε έγκυος στη Natasha.
Δεν είχε καμία επαφή μαζί του έως ότου τον εντόπισε ως έφηβη και κανόνισε να τον συναντήσει από κοντά σε μια περίοδο που ένιωθε μόνη και ήταν θυμωμένη με τη μητέρα της.
Θαμπώθηκε, όπως θυμάται, όταν τον συνάντησε για πρώτη φορά, ενώ τη γοήτευσε το γεγονός πως την έβγαζε έξω σε ακριβά εστιατόρια.
Συνέχισαν να έχουν τηλεφωνική επικοινωνία εκτός από τις επισκέψεις, ανακαλύπτοντας ότι οι δυο τους έχουν πολλά κοινά.
"Ήμουν μεθυσμένη από την ομοιότητά μας που ποτέ δεν ένιωσα να έχω με τη μητέρα μου". Άρχισε τότε να νιώθει ερωτική έλξη για τον πατέρα της χωρίς όμως να το αποκαλύψει σε κανέναν.
"Ήλπιζα ότι θα γυρίσω σπίτι και θα μου έφευγε. Αλλά δεν έγινε αυτό. Αντίθετα το ένιωθα πιο έντονο".
Ήταν το 2009, κατά την τελευταία της επίσκεψη, που ανακάλυψε ότι η ερωτική έλξη ήταν αμοιβαία.
Ο πατέρας της είπε στην τότε 21χρονη ότι ήθελε να κάνει σεξ μαζί της από την πρώτη στιγμή που την είδε.
"Αν δεν έχεις νιώσει ποτέ γενετική σεξουαλική έλξη θα σου ακουστεί εντελώς απίστευτο. Αλλά πιστέψτε με είναι τόσο πραγματικό και έντονο όσο τίποτα άλλο.
Τα σεξουαλική συναισθήματα που είχα για τον πατέρα μου ήταν σαν κάποιο σκοτεινό ξόρκι που είχε ρίξει κάποιος επάνω μου.
Δεν ήμουν θύμα της διετούς αποπλάνησης του πατέρα μου. Ένιωσα θύμα των δικών μου σεξουαλικών συναισθημάτων. Δεν μπορούσα να τα κατανοήσω ή να τα χειριστώ".
Αφού έκαναν αρκετές φορές στοματικό έρωτα, κλείστηκε σε ένα δωμάτιο μακριά από τον πατέρα της το τελευταίο βράδυ της στην Τζαμάικα.
Την επόμενη μέρα την πήγε στο αεροδρόμιο με το αυτοκίνητο και το μόνο που επικρατούσε ήταν η εκκωφαντική σιωπή.
Δεν ξαναπήγε ποτέ να τον επισκεφτεί και τόσα χρόνια μετά προσπαθεί να βγάλει νόημα από όσα έγιναν ανάμεσά τους.
Ξεκίνησε θεραπεία, έμαθε ότι η γενετική σεξουαλική έλξη συμβαίνει συχνά ανάμεσα σε συγγενείς που δεν γνώρισαν ο ένας τον άλλο όσο μεγάλωναν και γράφει μυθιστόρημα για την εμπειρία της.
Η θεραπεία τη βοήθησε να αποδεχτεί ότι δεν ήταν δικό της λάθος και αισθάνεται πλέον λιγότερη απέχθει για ό,τι συνέβη.
.newsit.gr